ඇතුළත පිටු...
කියම් කෙසේ
එය ඔබට නොදැනේ නම් ආලය කරමි කෙසේ...
පැතු පැතුම් සේරම අහවර කරමි මෙසේ....
මගේ ආලය මුලාවක් නොවන බව කියමි කෙසේ.....
කිසිවෙකුට නොවේවා මෙවැන්නක්!!
ඔන්න සතියකට පස්සේ මේ පැත්තට ගොඩ වැදුණා.බ්ලොග් එක දිහා නිකමටවත් බැලුවේ ඊයේ.මොකෝ දහම් පාසල් තරගවලට පාඩම් කලානේ.පාඩම් කරා කිව්වට මොකද තරගේ අදයි කියලා තමා පොත බැලුවේ.ඒකත් හරි කියමුකෝ දැන් ඉතින් පුරුදු විදිහට කවියක් දානවා.......
සිත කොනක සැගවෙලා
ඉගි බිගි පෑ හදක්
නෙත් කොනක සැගවෙලා
සිතට දුක් කදුළක්
නුඹ රහසේ සැගවෙලා
හිතට ලොකු දුකක්
එදා නුඔ මා පතමින්
මගේ හද විමසූවා
නුඔ ගැන පතමින්
මම හද පිදුවා
අද නුඹ සොයමින්
හද ගැඹුරෙහි දිව්වා
නුඹේ ඡායා ඇත නුඹ නොමැත
මා හද පැවසූවා
ලස්සන සිහින වලට මුලා වෙලා ජීවිත නැති කරගන්න කලින් ආදරයට සමු දෙන්න....
එපා දුරස් වෙන්න......
ජීවිතයේ හැම දුකක්ම සතුටක්ම
ඔබ ළගට වී තුරැළු වී විදගන්න
නුඹේ ඔය පපුවට තුරුළු වෙලා
හද ගැස්ම යටින් පැතු පැතුම්
නුඹ පහලට හෙලන හුස්ම පොද
යට සැගවෙලා තුරුළුවෙන්න
එපා නුඹ මීදුමේ සැගවෙන්න
එන්න මට සීතලට ළං වෙන්න..........
හැන්දෑව
හැන්දෑව
ජාති භේද??
කළු සේද පටලයකින් නුඹේ එය රුව වසා ගත්තේ
නුඹව කවුරුත් දකී කියාදෝ........
ඔබ මා දෙස ඉගිකලත් අප ළං නොවන බව නොදනීදෝ....
ජාති භේද ඇතත් අප සැම මිනිසුන් බව නොතේරෙන ලොවක
නුඹ ඉගිපාන්නේ කිමදෝ.......
කුමරියනි කිමදෝ....
මෙහෙම කරන එක හොදද?
මේ කතාව ගොඩාක් කාලෙකට ඉස්සර වෙලා වෙච්ච දෙයක්.මම හිතන විදිහට අවුරුදු තුනකට ඉස්සර වෙලා.ගොඩාක් දුක හිතෙනවා...මොකද කෙනෙක් තමන්ගේ ජීවිතේ නිස්කාරණේ නාස්ති තරගත්ත නිසා.
කතාව පටන් ගන්නේ මෙහෙමයි.
එක කොල්ලෙක් හිටියා.එයා හරි දක්ෂ කෙනෙක්.සාමාන්ය පෙළ හොදට සමත් වෙලා උසස් පෙළ හදාරන්න ලෑස්ති වුණා.එයාගේ යාළුවෝ හැමෝටම කෙල්ලෙක් හිටිය නිසා එයත් යාළුවෙන් කෙල්ලෙක් හෙව්වා.එක ලස්සන කෙල්ලෙක් එයා දැක්කා.එයා දක්ෂයි වගේ මොකද පන්තියේ පළවෙනියා වෙලා රැස්වීමේ ඉස්සරහටත් ආවා.ඉතින් මෙයා එයාට තමන්ගේ හැගීම කිව්වා.එ් කෙල්ල එයාට කැමති වෙලා යාළු වුණා.කොල්ලත් ලස්සනයි.ඒ වගේම පෝසත්.කියන්න අඩුපාඩුවක් තිබ්බේ නෑ.ඒත් ටික දවසක් යනකොට කෙල්ල වෙන කොල්ලෙකුට කැමති වෙලා මෙයාව අතහරින්න හිතාගෙන ලියුමක් ලිව්වා.ඔයා මට වැඩිය වයසින් වැඩියි ඒ නිසා අපි මේක අතහරිමු කියලා.මේක දැක්ක ගමන් කොල්ලා රත් වුණා.මොකද තමන් ඇත්තටම ආදරේ කරපු කෙනා මෙහෙම කරනකොට මොන දෙයියන්ට කියන්නද?එයා හොදටම ඇඩුවා.පුළුවන් තරම් හයියෙන්.ඊට පස්සේ කෙල්ලගෙන් ඒ ගැන ඇහුවා.එතකොට කිව්වෙත් ඒක.එයාට හුගක් දුක නිසා විභාගේ නොකර රට යනවා කියලා කෙල්ලට කීවා.කෙල්ල නෙවේ ගණන් ගත්තේ.එහු විභාගය නොලියා හිටියා.රට ගියෙත් නෑ.අනතිමට රස්සාවත් නෑ.මේක කොයිතරම් අපරාදයක්ද නේද?
බැහැ....
පද පෙළක මිහිරියාව
හොර රහසේ විදගන්න
නුඹේ කනට කෙදිරුවත්
සිනහවකින් ළං කරන්න..
සිතුවත් හැමදෙය
බැහැ අපට ළං වන්න
නුඹ සොදුරු වුණත්
ඔබ සොයා ආවත්
බැහැ බැහැ මට
නොගැලපෙන ඔය හද
ළංකර තුරුළු වෙන්න....
හැන්දෑව
"ඕන නම් ගේන්නම්"දේදුනු කීවාය.
"අනේ විහිළුවට කිව්වේ අපි අනිත් දවස් වලට කෑම ගේනවා"යොහාන් කියන්නට විය.
"ආ ගණන් ගන්න එපා අපි ඕන නම් ගේන්නම්"අමා කීවාය.විහිළු තහළු මැද ඔවුන් ආහාර ගෙන අවසන් වූහ.පන්තිය දිවා ආහාරයෙන් පසු ආරම්භ විය.
"හොදයි ළමයි මම ඔයාලව කණ්ඩායම් වලට බෙදනවා.ඔයාලා අනිත් සතියේ මම දෙන ප්රොජෙක්ට් එක කරන් එන්න ඕන."ගුරුතුමිය කීවාය.වාසනාවටදෝ කොහෙද දේදුනු,අමා,යොහාන් සහ අකිල එකම කණ්ඩායමට හසු වූහ.ඒ නිසා පන්තිය අවසන් වී ඔවුන් පැමිණියේ කතා බහ කරමිනි..
එක්වරම ගැහැණු ළමයෙක් යොහාන්ගේ ඇගේ වැදුණි.
"සොරි අයියා වැරදීමක් උණේ"ඈ ආකර්ෂණීය සිනා රැල්ලක් ඔහු වෙත මුදා හැරියාය.
"බිනූ"දේදුනු කොදුරන හඩත් සෙමින් යොහාන් අසලින් අයිවන බවත් යොහාන්ට පෙනුනි.
"අනිත් දවසට බලාගෙන පාරේ යන්න"යොහාන් කීවේ කිසිම විදිහකින් ඇය ගණන් නොගනිමිනි.
"එක එක කොල්ලන්ගේ ඇගේ හැප්පෙන්නේ බලාගෙනයි."අකිලද යොහාන්ගේ සහයට කතා කළේය.
මුහුණ නරක් කරගත් බිනූ පන්තිය වෙත දිව ගියේ හඩමිනි.
"මොනාද අයියේ ඔයාලා කරේ"බිනූගේ යහළුවෙකු ඇසුවාය.
"ඇයි නංගි අපි කියපුවා වැරදි ඇයි?"අකිල විමසුවේය.
"එයාගේ හිත රිදෙන්න ඇති"ඇය නැවතත් කීවාය.
"ඒ මොකද ?"යොහාන් ඇසුවේ කාරණය වටහාගෙන තරහිනි.අනෙත් අයටද කාරණය වැටහෙමින් තිබුණි.ඉන් වැඩියෙන් බියට පත් වූයේ දේදුනුය.තමා යොහාන් සමග කතා කරනවා දුටුවහොත් ගෙදරින් විසදුම් නැති බව ඇගේ සිහියට එන්න ගියේ තත්පර කිහිපයකි.අමාද තත්වය මැනවින් වටහාගෙන තිබුණි.
"ඇයි අයියේ එයා ඔයාට කැමතියිනේ"ඈ කියන්නට විය.
"මේ නංගී ඉගෙනගන්න කාලේ ඉගෙන ගන්න.අපි නම් විභාගේ ලියලා.ඔයාලා තාම පොඩියි නේද?"යොහාන් කීවේය.
"නංගී වැරදියට හිතන්න එපා ඒ උණාට ඔයාලා ඉස්සර වෙලා ඉගෙනගන්න" අකිල කීවේය.
"අපෝ හරි කට්ටිය"ඈ කෝපයෙන් ගස්සා ගියාය.
"දේදුනු මොකද බයවෙලා"යොහාන් බියට පත්ව සිටි දේදුනුගෙන් ඇසුවේය.
"එයා මෙයාගේ නංගී"අමා කීවාය.
සියලු දෙනා අතර ඇති වූයේ නිහැඩියාවකි.
"අපි ඕක අමතක කරමු"අකිල අවසානයේ කීවේය.මෙය කරදර ගොඩක ආරම්භය බව නම් දේදුනු දනී..
සීත කදුළු......
සීත කදුළු මා හදේ ගලාවී
නුඹේ නමින් මා තවම හඩාවී
වසන්තයේ තව මල් පිබිදේවී
නුඹ නැතිවම මට පාළු දැනේවී.......
මා විදිනා දුක් නුඹට දැනේදෝ
නුඹ වෙනුවෙන් මා තවම අඩාදෝ
සුරතලියේ නුඹ යලි පැමිණේදෝ
නැතිනම් මට දුක තුරුළු වේවිදෝ.....
හද පවසන රහසක මං තනි වූවා
නුඹ ගැන අද මට සිහි වූවා
නුඹේ සිනා මා හද ළං වීලා
කියූ රහස් දැන් බොදවීලා........
තනිකම මට තුරුළු කරලා
මැදියම් රුයක නුඹ වෙන්වූවා
තවමත් මං එහි තනිවීලා
සොදුරු අතීතය අද බොදවීලා.......
සීත කදුළු මා හදේ ගලාවී.....
ගං තෙරේ..........
ගත දැවටෙන සිසිල දරාගෙන
අන්තිම මොහොතත් ඒ දෙස බලාගෙන
නුඹ එනවාදෝ සිත ඇසුවා...
වයලීනයේ නිහඩ රාවය
සිත තව තවත් දුක් විය
නැහැ නුඔ තවත්
සිත ඇසුවා.................
ගං තෙරට නෙත් යොමා
දෙනෙත් කදුලින් බොද වුණා
සිතට දුක දී ඈ ..........
ගං පතුලේ සැගවුණා.....
Dil...........
කරනු බැහැ......
නුඹ හද මෝරන මා ගැන ආලය
කෙතරම් සොදුරු වුවත් බැහැ දැන් පිළිගන්න
බැහැ මට දුක් දෙන්න කෙලෙසවත් එය පිළිගන්න
මා හදට බර වැඩි වචනය බැහැ මට තුරුළු කරගන්න
සමාජය විෂමයි බැහැ මට පැරදෙන්න
ඒත්............................................
අහිංසක නුඹේ දෑස් දුටු විට හිත රිදෙනවා සත්තයි...!
ඉතින් මා නුඹ මග හැර නුඹට දුක් දෙන්නේ ඒ නිසයි...
Dil.....
අවසරදෝ
හැන්දෑව
"ඔයා හරි දක්ෂයිනේ..."
දේදුනු එසේ සිතමින් නිදි දෙව් දුව තුරුළේ සැතපුණාය.
පසුදා උදෑසනම සතුටු සිතින් අවදි වූවත් ඒ සතුට සේදී ගියේ පෙරදා සිදුවූ සිදුවීම් සිහියට නැගුණු හෙයිනි."හ්ම්.."ළය සුසුමකින් සැහැල්ලු කර ගන්නා අතර ඇගේ මුවින් නික්මුණි.දේදුනු උදෑසන ආහාරය සකසා බත් මුල් දෙකක් බැන්දේ අසරණයෙකුට දීම සදහාය.ඇය පුරුද්දක් වශයෙන් එය කලත් මව දැන ගතහොත් මුහුණ දීමට වෙන අකරතැබ්බයද ඈ හොදින්ම දැන සිටියාය.
පොලොස් මාළුවත්,තලපත් මාළුත්,මඤ්ඤොක් කොල මැල්ලුමත්,කිරි හොද්දෙනුත් බත පිරි තිබුණි.කෙහෙල් කොළ කපාගත් ඈ බත් දෙක බැද මල්ලට දමා ගත්තාය.මුහුණ සෝදා ආහාර ගෙන පොත පතේ වැඩ නිම කළ ඈ අමා හමුවීමට ආවාය.
"ආ!අද උදේම කොහේ යන්නද?"අමා විමසුවාය.
"ඇයි අමා පන්ති යන්නැද්ද?"ඈ විමසුවාය.
"දෙවියනේ අමතක උනා.ඉන්න මම තත්පරෙට එනවා."අමා සුදානම් වීමට ගේ තුළට ගියාය.
"ආ...දේදුනු දුව ඔන්න අද නම් තේ එකක් බීලම යන්න ඕන.හැමදාම ආවට කවදාවත් තේකක් බොන එකක්යැ."අමාගේ මව ඇයට කීවාය.
"මටත් මේ වගේ අම්ම කෙනෙක් හිටිය නම්"ඈ නෙතට ආ කදුළු වැරෙන් සගවා ගෙන තේ උගුරක් බීවාය.
"අපි යනවා අම්මා."අමා කාමරයෙන් එළියට පැමිණියේ කෑගසාගෙනය."අපි යමු."දේදුනුත් අමාත් නිවසෙන් එළියට බැස පාරට ආහ.
"අන්න අර නරුමයා එනවා.හොද වෙලාවට බස් එකක් එනවා අපි නගිමු."අමා කීවේ කුමාර එනු දැකයි.ඔවුන් කෙසේ හෝ කුමාරව මග හැර බසයට නැග ගත්හ.
පන්තිය වෙතට එන විට ඔවුන්ට දැකගත හැකිවූයේ යොහාන් සහ අකිල සිටින අයුරුයි.
"ගුඩ් මෝනින්"ඔවුන් මේ දෙදෙනාව පිළි ගත්හ.
"ගුඩ් මෝනින්"අමා හා දේදුනු කීහ.
පන්තිය පටන් ගත් බැවින් ඔවුන් පන්තිය වෙත ආහ.දවල් කෑම වන තුරු ඔවුන්ට වචනයකදු කතා කිරීමේ අවස්ථාව නොලැබිනි.
යොහාන් හා අකිල දවල් ආහාරය නොගන්නා බව දුටු අමා ඔවුන්ට කතා කළාය.
"ඔයාලා කන්නේ නැද්ද?"අමා ඇසුවාය.
"අයියෝ මට කෑම ගේන්න බැරි වුණානේ ඒක නිසා දෙන්නම බඩගින්නේ".යොහාන් දුක්බර ස්වරූපයක් මවාගෙන කීවේය.
"මගේ ළග තව බත් එකක් තියෙනවා."දේදුනු කීවාය.
"මම මේ අහන්නේ දේදුනුට දිවැස් එහෙම තියෙනවද?"අකිල ඇසුවේය.
"අනේ නෑ මම කාට හරි දෙන්න කියලා හැමදාම බත් එකක් ගේනවා."ඈ කීවාය.
"ඔව් ඉතින් මෙයා අසරණ සරණනේ"අමා කීවාය.
"ඔන්න අද ඔයාගේ බත් මුලට වග කියන අසරණයෝ දෙන්නා අපි"යොහාන් බත් මුල දිග හරින්නට විය.
"ඔයාලගේ ගෙදර මගුල් ගෙයක්වත්ද?"යොහාන් පුදුමයෙන් අසන්නට විය.
"අනේ නෑ මම නිකමට ඉව්වේ"දේදුනු කීවාය.
"හරි රසයි "කටක් කෑ අකිල කීවේය.
"ඔයා හරි දක්ෂයිනේ"යොහාන් කීවේය.
හද ගැස්ම
මා අසල දැවටුණු හද ගැස්ම
සිහිවෙයි ඒ සිහිනය
සුදු සේළයක පාවෙන විලස
බිදී යන කැඩපතක් විලස
බිදුණු ඒ හද ගැස්ම
සිහිවෙන හැම මොහොත
නෙතට කදුල උරුම විය...
බිදී ගිය හද ගැස්ම තුරුළු කර නිදන්නට වෙර දරන මම දිල්
ජීවිතය මට දැනෙන විදිහ...
නුඹ මා සොයුරා වැනි...
මතකයි එදා අත් අල්ලා
අනෝරා වැහි...
හැන්දෑව.
මට මොනා වෙයිද දන්නෑ.
3 කොටසකුලය නම් රැහැන...
මට එපා වෙලා..
Blog එකට කවි කතා නිසදැස් ලියලා මට එපා වෙලා... ඒක නිසා අළුත් වැඩකට අත ගහන්න හිතුණා.මම ගැන ටිකක් කියන්න හිතුවා...
ඔන්න මගේ නම දිල්ෂිකා වුණාට ඉස්කොලේ යනකොට හැමෝටම කියන සුරතල් නමක් තියනවනේ.(සුරතල් කිව්වට මොකද සමහර නම් මාර සුරතල් කියන්නේ අහන් ඉන්න කෙනාගේ කනට මී පැණි වක් කරනවා වගේ:D)මට කිව්වේ කොල්ලා,ඇලඩින් කියන නම් දෙක.(දැන්නම් කොල්ලා කියන් නෑ.ඒ වුණාට ඇලඩින්ගේ වෑල්ඩින් කියලා අලුත් කොටසකුත් එකතු කරලා:P)මම කියන්නම්කෝ මට ඒ නම හැදුණ විදිහ...
8 වසරේදි අපිට මේනකා කියලා ටීචර් කෙනෙක් ඉංග්රීසි ඉගැන්නුවා.ඒ ටීචර් දවසක් ඉංග්රීසි නාට්යයක් අනිත් පහුවදා..(චරිතවත් බෙදාගන්න වෙලා නැතිව මොන නාට්යද?:P) ඔන්න ඉතින් අපි අභියෝගේ බාර ගෙන චරිත ටික බෙදාගත්තා.අනිත් දවසේ පළවෙන් Period එකේ කරන්න ඕන නිසා Script එක ලියපු මම අපේ පරවියා අතේ පණිවුඩ යැව්වා.(පරවියා කිව්වට මොකෝ SMS කොරේ:D)ඉතින් ඔන්න අනිත් දවසේ නාට්යය පටන් ගත්තා.මම ඔන්න පොර වගේ වේදිකාවට නැගලා English වචන කෑලි දෙක තුනක් කියලා අවසර ඇරගෙන වැඩේ හරි යන්න කියලා පිරිතකුත් මුමුණ මුමුණ වැඩේට බැස්සා.(කවුරු මොනා කිව්වත් අපි හොද බෞද්ධයෝ හරිද?)මම ඉතින් ඇලඩින්ගේ චරිතේ රගපාන්න ගත්තා.මගේ බාප්පයි මායි අතර පොඩි Fight එකක් යනවා.( ඇලඩින්ගේ බාප්පා හොදේ...)ඔන්න ඉතින් ඉදුට බනින විදිහ අමතක වෙලා.(වැඩේ කියන්නේ ඒ දවස් වල අපිට ඒ දවස් වල දැන් වගේ ඉංග්රීසි දිරවන්නෑ;) ).එයා කොලේ අතේ තියාගෙන බලනවා.එතකොට වැඩේ upset කියලා මට තේරුණා.ඔන්න ඉතින් අපේ ඇලඩින්ට යකා ආවේශ වුණා.(ඒ දවස්වල මගේ හොස්ස ළගින් මැස්සා යන්න බෑ:D)කොලෙත් උදුරලා ගුලි කරලා Stage එක උඩට විසි කරලා තිබ්බ කේන්තියටත් එක්ක මරුවට Fight කරා.ඔන්න එදා තමයි චාරුක මට ඇලඩින් කියන්න ගත්තේ.ඉතින් මට කොල්ලා කියන්නේ ඇයි ද කියලා පස්සේ කියන්නම්කෝ...
හැන්දෑව
2 කොටස "මම කොහොමද ඒක ඔයාට කියන්නේ?"
"ම..ම.."දේදුනු තම වාක්ය ආරම්භ කළා පමණි.
"එයා දේදුනු.මම අමා."අමා කීවාය.
"දේදුනු!"තමාට ම පවසාගත් යොහාන් අකිල සමග පන්තිය තුළට ගියේය.
"දේදුනු ඔයා මොකද බයවෙලා?"අමා ඇසුවාය.
"අනේ මන්දා මම දන්නෑ.මට බය හිතුණා."ඈ කීවාය.
"පිස්සි" හයියෙන් සිනාසුන ඔවුන් පන්තිය වෙත ආහ.
පන්ති හමාර වූ ඔවුන් නිවස වෙත ආහ..
"දේදුනු මොකෝ අද?"පබෝධා ඇසුවේ අනෙක් අයට නොඇසෙන ලෙසයි.පබෝ මානසික ආතතියකට පත්ව සිටියාය.ඒ පොඩි කල සිටම දෙමාපියන් දේදුනුට සලකපු විදිහ ගැන කලකිරුණු නිසා ය.දේදුනුගේ කරුණිකත්වය නිසා ඇය සුව වුණත් දේදුනුට හැර කිසිවෙකු හා කතා කළේ නැත.
"හරි වැඩක් වුණානේ....."දේදුනු කතාව කීවාය.
"මං ඔයාට එකක් කියන්නම් දේදුනු ටිකක් සමාජශීලි වෙන්න"පබෝ කීවාය.
"හොදයි.."දේදුනු පහත් හඩින් සිනාසුනාය.
"දේදුනු..."මව කෑගැසුවාය.
"එනවා අම්මා.."යටහත් පහත් ලෙස පවසා මුළුතැන්ගෙට ආවාය.
"අර ළමයට මේ තේක ගිහින් දෙන්න"ඇය තේ කෝප්පය දුන්නාය.
දේදුනු තේ කෝප්පය රැගෙන ගියේ අමුත්තා කවුදැයි කුතුහලයෙනි.
"කුමාර!"ඇය පුදුමයෙන් මුමුණද්දී තේ කෝප්පය අතහැරීමට ඉඩ තිබුණි.
"ආ! දේදුනු ඔයා අද වගේම හෙටත් මට සලකාවි නේද?"කුමාර ඇසුවේය.
"මොකක්ද ඒකේ තේරුම මම තමුසෙව දකින්නවත් කැමති නෑ."කෝපයට පත් දේදුනු කීවාය.
"ඒවා පස්සේ බලා ගමු"තර්ජනය කළ කුමාර එක හුස්මට බිව් තේ කෝප්පය පිරිසිය උඩ තබා පිටත් වුණේය.තේ කොප්පය මුළුතැන්ගේ තබා කාමරයට ගිය දේදුනු හඩන්නට වුවාය.
"දේදුනු මම කොහොම ඒක ඔයාට කියන්නද?"දේදුනුගේ හිස පිරිමදිමින් පබෝ ඇසුවාය.
ඔබ සොයා....
ඉඩෝරය
ග්රීස්මය....
ඔන්න හැමෝම හැන්දෑව පිටුව කොහෙද අහන නිසා කතාව මෙතන ලිව්වා.
"අපි යමු අමා"දේදුනු කීවේ දෙදෙනා අතර රණ්ඩුවක් ඇති වීම වළක්වනු පිණිසය.
"හා..හොදයි අපි බලා ගමුකෝ"කුමාර කීවේ තරහිනි. "මොනා බලා ගන්නද?"අමාද ඒ හා තරහින් ඇසුවාය.
"අමා අපි යමු අමා"දේදුනු කීවේ බියට පත්වීය.
"හරි.දේදුනු අපි යමු."අමා දේදුනු සමග වැවට පැමිණියාය.
"ඔයා හිටියේ නැත්නම් මම මිනිහට හොද පාඩමක් උගන්නනවා"අමා කීවේ කෝපයෙනි.
"ඕන නෑ අමා අපි ඇයි අහක යන කුණු ගොඩවල් දාගන්නේ"දේදුනු කීවාය.
"පිස්සි" අමා දේදුනුට වතුර පහරක් එල්ල කළාය.ඔවුන් දෙදෙනා සිනාසෙමින් ස්නානය කළහ.
ඔවුන් නිවසට පැමිණ ඉංග්රීසි පන්තිය සදහා පිටත් වූහ.
ඉංග්රීසි පන්තියට ඇතුළු වනවාත් සමග යමෙක් පැමිණ දේදුනුට කතා කළේය.
"මේක ඔයාගෙද?"ඔහු දිගු කළේ ඇගේ මුදල් පසුම්බියයි.
"ඔ...ව්.." ඈ යන්තමට වචන ගොතා ගත්තාය.
"එහෙනම් මේක ගන්න"ඔහු එය දිගු කළේය.
"ස්තූතියි"ඈ කීවාය.
"මම යොහාන්.මේ මගේ යාළුවා අකිල.ඔයාගේ නම මොකක්ද?"ඔහු ඇසුවේය.
1."ඔයාගේ නම මොකක්ද?"
සිතුවේ....
මිතුරු සද!
මම කියවපු කතාවක් ඔයාලටත් කිව්වනම් හොදයි කියලා හිතුණා......ටිකක් දුක හිතෙනවා..කියවලාම බලන්නකෝ...
එංගලන්ත එක්තරා විශ්ව විද්යාලයක ශිෂ්ය නේවාසික කුටියක ලතින් ඇමරිකානු දෙරකට අයත් සිසුහු දෙදෙනෙක් ලැගුම් ගෙන සිටියහ.මේ දෙමිතුරෝ අතිශයින් හිතෛෂී වූහ.කෑවේ බීවේද එකටමය.
දෙදෙනා ම පාපන්දු ක්රීඩාවේ දක්ෂ වූ හෙයින් කිතර ඒ ක්රීඩා පුහුණුවීම්වල නිරත වූහ.සාමාන්යයෙන් ලතින් ඇමරිකානු ශිෂ්යයෝ සංගීතයේ දක්ෂයෝය.මෙයින් එක් සිසුවෙක් එක්වදෝරයෙන් පැමිණියෙකි.ඔහු ගිටාර වැයීමේ උපන් හපනෙකු විය.අනෙකාගේ මවු බිම වූයේ පේරු රටයි. ඔවුන් අයත් වූ දේශ අසල්වැසි රාජ්යය වූ අතර අදහස් හුවමාරුවට පොදු ස්පාඤ්ඤ බස තිබුණි.පාඩම් වැඩ වලින් වෙහෙසට පත් වන සෑම විටම එක්වදෝරයෙන් පැමිණි රබේර්තෝ ගිටාරය වයයි.එවිට පේරු දේශයෙන් ආ මයිකල් ගී ගයන්නට වෙයි.මයිකල්ගේ හඩ අතිශයෙන්ම මධුර එකකි.ඔහු හස්කි ශෛලයෙන් ගී ගැයීමේ ලා අති දක්ෂයෙකි.මේ දෙදෙනාගේ සංගීත කණ්ඩායමට “ලතින් ගී එකතුව” යන නම පට බැදුණි.
ග්වන්තනමේරා ස්පාඤ්ඤ ගීතය ඔවුන් අතර ජනප්රිය ම එකකි. ඔවුහු නිතර ම මෙය ගැයු හෙයින් ඔවුන් ඇසුරෙහි වූ ඉංග්රීසි සිසුහු පවා ඒ ගීතය ගැයීමට උගත්හ.ග්වන්තනමේරා උක් ගොවියෙකු ගයන ගීයකි.ඒ ඉතිහාසය ද දෙමිතුරෝ අන් අයට විස්තර කළහ.
කල් ගත වෙත්ම දෙදෙනාට දෙදෙනාගේ ඇසුර නැතිව ම බැරි විය. දෙදෙනා පිබිදුනේ ද,පාන්දරින් සරසවි බිම වෙත ගියේ ද යළි පැමිණියේ ද පාඩම් වැඩ කළේ ද එකට මයි.එය ලම්බාද්ර ගීතය ලොව පුරා ජනප්රිය වූ කාලයයි.මේ ගීතය ශ්රවණයට නිතර නතර මිතුරෝ මේ දෙමිතුරන්ගේ නේවාසික කුටියට ආහ.මයිකල් මියුරු හඩින් ගීය ගයද්දී රබේර්තෝ ගිටාරය වැයු හැටි මනමෝහණීය විය.
ලතින් ඇමරිකානු ශිෂ්යාවෝ ද නර්තනයේ ද වාදනයේ ද ගායනේ ද උපන් හපනියෝය. ලම්බාද්ර ගීතය ගයන විට ඊට සරිලන නැටුමක් ඔවුන් නටති. ගායනය ද නර්තනය ද වාදනය ද එක් තැන් වූ මේ එකතුව “ලතින් ඇමරිකානු විස්මය” නම් විය.
රබේර්තෝ ගේ සහ මයිකල් ගේ ප්රියතම පානය වූයේ කෝපිය.විශේෂයෙන් ශීත කාලයේදී ඔවුන් නිතර කෝපි පානය කළහ.ඔවුන්ගේ නේවාසික කුටියේ දෙදෙනාටම පොදු කුඩා විදුලි ලිපක් වූ අතර ඒ මත නිතර රත් වූ කේතලයද ඔවුන්ගේ පොදු අරමුදලින් මිලට ගත් එකකි.
නේවාසික කුටියට පොදු වූ රූපවාහිනිය නැරඹීම දෙදෙනාගේ ම ප්රියතම කටයුත්තකි.එහෙත් ඒ සදහා ඒ හැටි කාලයක් ඉතිරව නොතිබුණේ,පාඩම් වැඩ කටයුතු අධික වූ හෙයින් හා විවේකය වැඩිපුර ම සංගීතය වෙනුවෙන් වැය කළ හෙයිනි.පේරු රට හා එක්වදෝරය අතර දේශ සීමා යුද්ධයක් පැන නැගීමේ පුවත එක් රැයකින් නේවාසිකාගාරය තුළ පැතිරී ගියේ කවුරුත් අපේක්ෂා කළ මොහොතක නොවේ. රබේර්තෝ ද මයිකල් ද මෙයින් වික්ෂිප්ත වූහ.එක්වර ම එක් රැයින් මේ දෙමිතුරෝ සතුරන් බවට පත්ව ඇත.
තමන්ගේ දේශ සීමාවේ අතොරක් නැති ව සිදුවන වෙඩි තැබීම් ද, පිපිරීම් ද පෙන්වා දෙන පොදු රූපවාහිනියේ තිරය දෙස දැන් ඔවුහු පුදුමයෙන් බලා සිටිති.දෙරට අතර විරසකය මහා වෛරයක් බවට පෙරැළිණි.
එහෙත් මේ ශිෂ්ය නේවාසිකාගාරයේ මෙතෙක් කලක් ළෙන්ගතුව සිටි මේ දෙමිතුරෝ තම තමා කෙරෙහි කෙසේ පැවතිය යුතුදැයි නොදත්හ.දෙදෙනා අතර කතා බහ ක්රමයෙන් අඩු විය.රූපවාහිනිය ද ක්රියාත්මක වූයේ ඉදහිට ය.එහෙත් දෙදෙනාට ම විදෙස් පුවත් නැරැඹීමට අවශ්ය විය.කිසිවිටක තනි ව කෝපි බී පුරුද්දක් නැති දෙදෙනා මෙසේ කතා බහ නැති වුවද එක් අයෙකු වෙනුවෙන් පමණක් කෝපි සෑදුවේ නැත. කෝපි සෑදුවේ කවුරුන් වුව ද අනෙකා වෙනුවෙන් ද කෝප්පයක් පිළියෙළ විය. එසේ බෙදා හදාගෙන කෝපි බොමින් ඔවුහු රූපවාහිනිය පෙන්වන යුධ පුවත් නැරඹූහ.
මේ අතර වරයේ මයිකල්ගේ අතින් කවියක් ලියවුණි. ඔහු එය රබේර්තෝට පෙනෙන සේ කුටියේ තබා තිබුණි.....
එක් ව කුස සතපනා
අහර ප්රිය වූ සබද
එකම මවු බසින්
සුබ උදෑසනක් පතන සද,
විදෙස් ගත වී සොදින්
අකුරු කරනා පිණිස
අසල්වැසි දෙරටකින් පැමිණි සද
මිනිස් පවුලේ ඉපිද
සරසවි තුරුළේ හැදින
අතුරු මිතුරු සද!
වාර විභාගය ළග ගැහෙන
පාපන්දු පිටියේ හිනැහෙන
හීතලට කෝපි කෝප්ප පුරා හිස්කොට
බ්ලැන්කෙට්ටුව යට ගුලි වන්නට
හොදටෝ ම ඉඩකඩ ඇති
අප හා
අප ගේ පුංචි නේවාසික කුටිය!
අම්මාගෙන් ලිපියක් නොලැබ
දුකින් මුමුණා
කුටියෙහි මුලු ගැසී තැවෙන සද
අහර ගෙනවිත්
සැනසිලි වදන් හා සමග
පිඩක් කොට හිනා මුවෙහි ලූ
මිතුරු සද!
මායිම් මැන බලා නැති
නේවාසික කුටියේ
යාබද යහනේ වැතිරී නිදන
මිතුරු සද!
දේශ සීමා විමසා බලා
ගෙල සිද හෙට නැසිය යුතු
සතුරු සද!!
(සත්ය කතාවක් )