සැදෑ අහසේ හිරු බැස යන හෝරාවේ ඇගේ තෙලිතුඩින් ඒ අහස සිත්තම් විය
අහසේ කොනක සිට නෙත් යොමා සිටි ඔහු
ඇය වෙත පියඹා එන්නට සැරසුණත්
කුලය නම් රැහැන් පටින්
දෙදෙනා දෙපස බැද ඇත....
තථ්යතාව
-
කඳු පිට කඳු නගිමි....
රළ පිට රළ බිඳිමි....
හීන වල තනිවෙමින්....
සුරාන්තවල දිග මනිමි....
මොහාන්ධකාරයට...
අඳුරෙ හිඳ ගල් ගසමි.....
හිස මුඩු ශ්රමණයින්ට......
2 months ago
6 comments:
සහතික ඇත්ත...කාලීනව වැදගත් මාතෘකාවක් ගැන අගේ ඇති පද පෙළක්.....:(
@Shadow/හේමලයා
ස්තුතියි හැමදාමත් වචනෙකින් හරි උදව් කරනවට අයියේ...
කුලය කියන වැදගැම්මකට නැති සංකල්පයක් නිසා දෙන්නෙක් ඈත් වෙලා ඉන්න එක මහ මෝඩ කමක් කියලයි මම හිතන්නෙ. මොකද අපි කවුරුත් මිනිස්සු ඉන් එහාට බෙදීමක් මොකටද අපිට නේද? ලස්සනයි පද ටික.
@isimbuwa
ඒක ඇත්ත.ඒත් හැමෝම එහෙම හිතනවනම් ලොකු දෙයක්.එහෙම නම් මෙච්චර ප්‍රශ්න ඇති වෙන්නෑ නේ නේද?
ඇත්තටම හැමෝමටම ගැටලුවක් වෙන දෙයක් තමයි ඒක. පද වැල් ටික ලස්සනයි. ඔබට ජය!
@නදීශාන් අමරසේකර
ස්තූතියි! ඒ ගැටලුවට විසදුමක් තියෙනවනම් ලෝකේ ලස්සන වෙයි නේද?
Post a Comment