වැසි වැටෙන අමිහිරි රැයක
ගත දැවටෙන සිසිල දරාගෙන
අන්තිම මොහොතත් ඒ දෙස බලාගෙන
නුඹ එනවාදෝ සිත ඇසුවා...
වයලීනයේ නිහඩ රාවය
සිත තව තවත් දුක් විය
නැහැ නුඔ තවත්
සිත ඇසුවා.................
ගං තෙරට නෙත් යොමා
දෙනෙත් කදුලින් බොද වුණා
සිතට දුක දී ඈ ..........
ගං පතුලේ සැගවුණා.....
Dil...........
අවනතිය
-
උඩුගං බලා පිහිනමි
සුරතින් රැගෙන අභිමානය....
වමතින් වසාගනිමින් අවමානය....
යති හිතෙහි ජනිතවන...
හීන මානය....
අඩපණ කරයි...
සැඩ පහරට එරෙහිව....
සටනට පණ පොවන
උ...
5 years ago
4 comments:
අදහස ලස්සනයි!...
lovely......
සොදුරු ඡිවිතයක
ඇරබුම ආදරය
සෙනෙහසත් මුසු වුණ
නිඡ ලැහැබ එයමය
ගං තෙරක් තරමට
ඔය කදුලු වැටුනාද
එපා එලෙසටම දුක් වන්නට
ඡිවිතය නම් දුරක්
තව තියෙයි දුක් ගොඩක්
@Kreet
thanks
@shadow
thank you too..
@thakshila
you are correct brother
Post a Comment