ඔන්න හැමෝම හැන්දෑව පිටුව කොහෙද අහන නිසා කතාව මෙතන ලිව්වා.

1 කොටස "ඔයාගේ නම මොකක්ද?" ‍

"දේදුනු..මම බිනූව පන්ති එක්කං යනවා.එනකොට ගෙදර වැඩ ඉවර කරලා රෙදි ටික හොදලා තියන්න."කුමාරි දේදුනුගේ මව කෑගැසුවාය. "හොදමයි අම්මේ"දේදුනු සුපුරුදු යටහපත් බවින් කීවාය.ඇය ගෙදර සියලුම වැඩ අවසන් කොට අමා හා රෙදි සේදීමට වැව වෙතට පිය නගන්නට විය. "අපෝ අර නරුමයා අදත් ඉන්නවා."අමා කීවේ කුමාරටය. "ආ..කට්ටිය නාන්න යනවා වගේ"කුමාර බයිසිකලය රැගෙන ඔවුන් සමීපයට ආවේය. "නෑ අපි පොළේ යනවා"අමා කිවේ නුරුස්සනා අයුරිනි. "අපෝ කවුද ඔයාගෙන් ඇහුවේ?"කුමාර සමච්චලයට කීවේය.
"අපි යමු අමා"දේදුනු කීවේ දෙදෙනා අතර රණ්ඩුවක් ඇති වීම වළක්වනු පිණිසය.
"හා..හොදයි අපි බලා ගමුකෝ"කුමාර කීවේ තරහිනි. "මොනා බලා ගන්නද?"අමාද ඒ හා තරහින් ඇසුවාය.
"අමා අපි යමු අමා"දේදුනු කීවේ බියට පත්වීය.
"හරි.දේදුනු අපි යමු."අමා දේදුනු සමග වැවට පැමිණියාය.
"ඔයා හිටියේ නැත්නම් මම මිනිහට හොද පාඩමක් උගන්නනවා"අමා කීවේ කෝපයෙනි.
"ඕන නෑ අමා අපි ඇයි අහක යන කුණු ගොඩවල් දාගන්නේ"දේදුනු කීවාය.
"පිස්සි" අමා දේදුනුට වතුර පහරක් එල්ල කළාය.ඔවුන් දෙදෙනා සිනාසෙමින් ස්නානය කළහ.
ඔවුන් නිවසට පැමිණ ඉංග්‍රීසි පන්තිය සදහා පිටත් වූහ.
ඉංග්‍රීසි පන්තියට ඇතුළු වනවාත් සමග යමෙක් පැමිණ දේදුනුට කතා කළේය.
"මේක ඔයාගෙද?"ඔහු දිගු කළේ ඇගේ මුදල් පසුම්බියයි.
"ඔ...ව්.." ඈ යන්තමට වචන ගොතා ගත්තාය.
"එහෙනම් මේක ගන්න"ඔහු එය දිගු කළේය.
"ස්තූතියි"ඈ කීවාය.
"මම යොහාන්.මේ මගේ යාළුවා අකිල.ඔයාගේ නම මොකක්ද?"ඔහු ඇසුවේය.

1."ඔයාගේ නම මොකක්ද?"

1."ඔයාගේ නම මොකක්ද?"

ඔන්න ඉතින් පළවෙනි කොටස ලිව්වා.දානවා දානවා කියලා අද තමයි ඔන්න ලිව්වේ.කියවලා බලන්නකෝ.මතක ඇතුව හැන්දෑව පිටුවට යන්න.

සිතුවේ....

සිනාසෙන්න ට සිතුවේ අඩන්නට දුක වැඩි නිසාය

කියන්නට සිතුවේ දරාගන්න බැරි නිසාය

එහෙත් සිනාසෙන්නට කියන්නට

ඔබ මා හැරදමා ගොස්ය

ආයෙත් දිනක ඔබ හා සිනාසෙන්න කියන්න ඔබ එයි නම්

එදින එනතුරු දුක සගවාගෙන

යලිත් වරක් එක්වෙන්න

ඔබ දුන් පලදනාව ඇත තව සුරැකිව

මිතුරු සද!

මම කියවපු කතාවක් ඔයාලටත් කිව්වනම් හොදයි කියලා හිතුණා......ටිකක් දුක හිතෙනවා..කියවලාම බලන්නකෝ...

එංගලන්ත එක්තරා විශ්ව විද්‍යාලයක ශිෂ්‍ය නේවාසික කුටියක ලතින් ඇමරිකානු දෙරකට අයත් සිසුහු දෙදෙනෙක් ලැගුම් ගෙන සිටියහ.මේ දෙමිතුරෝ අතිශයින් හිතෛෂී වූහ.කෑවේ බීවේද එකටමය.

දෙදෙනා ම පාපන්දු ක්‍රීඩාවේ දක්ෂ වූ හෙයින් කිතර ඒ ක්‍රීඩා පුහුණුවීම්වල නිරත වූහ.සාමාන්‍යයෙන් ලතින් ඇමරිකානු ශිෂ්‍යයෝ සංගීතයේ දක්ෂයෝය.මෙයින් එක් සිසුවෙක් එක්වදෝරයෙන් පැමිණියෙකි.ඔහු ගිටාර වැයීමේ උපන් හපනෙකු විය.අනෙකාගේ මවු බිම වූයේ පේරු රටයි. ඔවුන් අයත් වූ දේශ අසල්වැසි රාජ්‍යය වූ අතර අදහස් හුවමාරුවට පොදු ස්පාඤ්ඤ බ‍ස තිබුණි.පාඩම් වැඩ වලින් වෙහෙසට පත් වන සෑම විටම එක්වදෝරයෙන් පැමිණි රබේර්තෝ ගිටාරය වයයි.එවිට පේරු දේශයෙන් ආ මයිකල් ගී ගයන්නට වෙයි.මයිකල්ගේ හඩ අතිශයෙන්ම මධුර එකකි.ඔහු හස්කි ශෛලයෙන් ගී ගැයීමේ ලා අති දක්ෂයෙකි.මේ දෙදෙනාගේ සංගීත කණ්ඩායමට “ලතින් ගී එකතුව” යන නම පට බැදුණි.‍

ග්වන්තනමේරා ස්පාඤ්ඤ ගීතය ඔවුන් අතර ජනප්‍රිය ම එකකි. ඔවුහු නිතර ම මෙය ගැයු හෙයින් ඔවුන් ඇසුරෙහි වූ ඉංග්‍රීසි සිසුහු පවා ඒ ගීතය ගැයීමට උගත්හ.ග්වන්තනමේරා උක් ගොවියෙකු ගයන ගීයකි.ඒ ඉතිහාසය ද දෙමිතුරෝ අන් අයට විස්තර කළහ.

කල් ගත වෙත්ම දෙදෙනාට දෙදෙනාගේ ඇසුර නැතිව ම බැරි විය. දෙදෙනා පිබිදුනේ ද,පාන්දරින් සරසවි බිම වෙත ගියේ ද යළි පැමිණියේ ද පාඩම් වැඩ කළේ ද එකට මයි.එය ලම්බාද්‍ර ගීතය ලොව පුරා ජනප්‍රිය වූ කාලයයි.මේ ගීතය ශ්‍රවණයට නිතර නතර මිතුරෝ මේ දෙමිතුරන්ගේ නේවාසික කුටියට ආහ.මයිකල් මියුරු හඩින් ගීය ගයද්දී රබේර්තෝ ගිටාරය වැයු හැටි මනමෝහණීය විය.

ලතින් ඇමරිකානු ශිෂ්‍යාවෝ ද නර්තනයේ ද වාදනයේ ද ගා‍යනේ ද උපන් හපනියෝය. ලම්බාද්‍ර ගීතය ගයන විට ඊට සරිලන නැටුමක් ඔවුන් නටති. ගා‍යනය ද නර්තනය ද වාදනය ද එක් තැන් වූ මේ එකතුව “ලතින් ඇමරිකානු විස්මය” නම් විය.

රබේර්තෝ ගේ සහ මයිකල් ගේ ප්‍රියතම පානය වූයේ කෝපිය.විශේෂයෙන් ශීත කාලයේදී ඔවුන් නිතර කෝපි පානය කළහ.ඔවුන්ගේ නේවාසික කුටියේ දෙදෙනාටම පොදු කුඩා විදුලි ලිපක් වූ අතර ඒ මත නිතර රත් වූ කේතලයද ඔවුන්ගේ පොදු අරමුදලින් මිලට ගත් එකකි.‍

නේවාසික කුටියට පොදු වූ රූපවාහිනිය නැරඹීම දෙදෙනාගේ ම ප්‍රියතම කටයුත්තකි.එහෙත් ඒ සදහා ඒ හැටි කාලයක් ඉතිරව ‍නොතිබුණේ,පාඩම් වැඩ කටයුතු අධික වූ හෙයින් හා විවේකය වැඩිපුර ම සංගීතය වෙනුවෙන් වැය කළ හෙයිනි.පේරු රට හා එක්වදෝරය අතර දේශ සීමා යුද්ධයක් පැන නැගීමේ පුවත එක් රැයකින් නේවාසිකාගාරය තුළ පැතිරී ගියේ කවුරුත් අපේක්ෂා කළ මොහොතක නොවේ. රබේර්තෝ ද මයිකල් ද මෙයින් වික්ෂිප්ත වූහ.එක්වර ම එක් රැයින් මේ දෙමිතුරෝ සතුරන් බවට පත්ව ඇත.

තමන්ගේ දේශ සීමාවේ අතොරක් නැති ව සිදුවන වෙඩි තැබීම් ද, පිපිරීම් ද පෙන්වා දෙන පොදු රූපවාහිනියේ තිරය දෙස දැන් ඔවුහු පුදුමයෙන් බලා සිටිති.දෙරට අතර විරසකය මහා වෛරයක් බවට පෙරැළිණි.

එහෙත් මේ ශිෂ්‍ය නේවාසිකාගාරයේ මෙතෙක් කලක් ළෙන්ගතුව සිටි මේ දෙමිතුරෝ තම තමා කෙරෙහි කෙසේ පැවතිය යුතුදැයි නොදත්හ.දෙදෙනා අතර කතා බහ ක්‍රමයෙන් අඩු විය.රූපවාහිනිය ද ක්‍රියාත්මක වූයේ ඉදහිට ය.එහෙත් දෙදෙනාට ම විදෙස් පුවත් නැරැඹීමට අවශ්‍ය විය.කිසිවිටක තනි ව කෝපි බී පුරුද්දක් නැති දෙදෙනා මෙසේ කතා බහ නැති වුවද එක් අයෙකු වෙනුවෙන් පමණක් කෝපි සෑදුවේ නැත. කෝපි සෑදුවේ කවුරුන් වුව ද අනෙකා වෙනුවෙන් ද කෝප්පයක් පිළියෙළ විය. එසේ බෙදා හදාගෙන කෝපි බොමින් ඔවුහු රූපවාහිනිය පෙන්වන යුධ පුවත් නැරඹූහ.

මේ අතර වරයේ මයිකල්ගේ අතින් කවියක් ලියවුණි. ඔහු එය රබේර්තෝට පෙනෙන සේ කුටියේ තබා තිබුණි.....

එක් ව කුස සතපනා

අහර ප්‍රිය වූ සබද

එකම මවු බසින්

සුබ උදෑසනක් පතන සද,

විදෙස් ගත වී සොදින්

අකුරු කරනා පිණිස

අසල්වැසි දෙරටකින් පැමිණි සද

මිනිස් පවුලේ ඉපිද

සරසවි තුරුළේ හැදින

අතුරු මිතුරු සද!

වාර විභාගය ළග ගැහෙන

පාපන්දු පිටියේ හිනැහෙන

හීතලට කෝපි කෝප්ප පුරා හිස්කොට

බ්ලැන්කෙට්ටුව යට ගුලි වන්නට

හොදටෝ ම ඉඩකඩ ඇති

අප හා

අප ගේ පුංචි නේවාසික කුටිය!

අම්මාගෙන් ලිපියක් නොලැබ

දුකින් මුමුණා

කුටියෙහි මුලු ගැසී තැවෙන සද

අහර ගෙනවිත්

සැනසිලි වදන් හා සමග

පිඩක් කොට හිනා මුවෙහි ලූ

මිතුරු සද!

මායිම් මැන බලා නැති

නේවාසික කුටියේ

‍යාබද යහනේ වැතිරී නිදන

මිතුරු සද!

දේශ සීමා විමසා බලා

ගෙල සිද හෙට නැසිය යුතු

සතුරු සද!!

(_{සත්‍ය කතාවක්} )

හැන්දෑව

තව ටික දවසකකින් දේදුනුගේ කතාව අහමු නේද?

ඈ දේදුනුය.ඇය උසස් පෙළ විද්‍යා අංශයෙන් හදාරා ප්‍රතිඵල එනතුරු සිටින්නී ය.ඇගේ හොදම මිතුරිය අමා ය.ඔවුන් ඉංග්‍රීසි පන්ති යන විට යොහාන් හා ඔහුගේ හොදම මිතුරා හමුවන්නේ අහම්බෙනි.යොහාන් හා අකිල යන දෙපළ ම දේදුනු ගැන බලාපොරොත්තු තබයි.අමා අකිල ගැන සිහින මවන අතර දේදුනුගේ බාල සොයුරිය බිනූ යොහාන් ගැන සිහින මවයි.

දේදුනුගේ වැඩිමල් සොයුරිය පබෝධා මානසික ආතතියකට පත්ව සිටින අතර ඇය දේදුනුගේ ආදරය නිසා සුව වී ඈ හා කතා කරයි.පබෝධා දේදුනුවත් නොදත් ඇගේ දෙමාපියන් ගැන දන්නා රහස කුමක්ද? අකිල තම නිවුන් සොයුරිය ගැන හීන මවන බව විශ්වාස කළ හැකිද?

මේ කතාව අහන්න කැමතිද?එහෙනම් හැන්දෑව පිටුවට යන්න..

ජීවිතය

ජීවිතය අකුරු හතරක බැරෑරුම් වචනයක්

ඒ අකුරු හතරේ නියම තේරුම දන්න කෙනා

තම ජීවිතය නිවැරදිව පවත්වා ගෙන යනවා

ජීවිතය නම් සුන්දර මාවතේ

එන්න පිය නගන්න

දෝත පුරවාගෙන

බලාපොරොත්තු වලින්

ආදරය හදට ළංකරගෙන

යහපත් අයෙකු ලෙස

සැරිසරන්න......

මව්නි....

රාත්‍රියට පායා එන සද මඩල සේ

දහසක් දුක් විද මා දැඩි කළ

ඔබ,සෑම සසරක ම මගේ ම විය

එයයි ඔබ මැවූ ආදර ලෝකය

මා ආදර අම්මේ

සැමදා දෙපා නමදිමි ඔබේ ආදර දෝණි..

මිය ගිය සොයුරන්ට

ලොවක් එළිය කරනට ගියා ඔබ යුධ පිටියට

දහසක් කදුළු නෙතට ගියා ඔබ ඈතට

සැමදා දිරිය වුණු අනුන් වෙනුවෙන් කැප වුණු

මරණය උරුම වුණු මතකයි ඒ කදුළු

සොහොන උරුම කරගෙන

රට රකින්නට ගිය සොයුරන්ට

නෙතග කදුළු පුරවාගෙන

ලියමි හද සෙනෙහෙන්

මතු උපදින දිනක නොවේවා මෙවැනි

දුකක් ඔබ හට කිසිදා....

මේ ඔබ ආදර සෙයුරිය.....

‍

වැළපෙමි....

වැළපෙමි සැමදා ඔබ එනතුරා

පැතු දහසක් දේ වියැකී ගියා

සොදුරු සිහිනය බොද වී ගියා

ඔබගේ සොදුරු කතා

ඔබ මැවූ ඒ සිහින මාලිගා

සිහිනයක් වූයේ කෙලෙසදයි මා හද තවම සොයයි....

පියාණෙනි

දිනයක් උදා වන විට නැග එන හිරු නුඔ විය

ඒ රශ්මි දාරාවෙන් අප පෝෂණය කරන්නට ‍

සැමදා ඇප කැප වූ ඒ ඔබ.....,‍මගේම ආදර පියා විය

තවත් හිරු නැගෙන දිනක ඔබෙන් වෙන් වන්නට නොපැතුවද

දෛවය අනුව වෙන් වූවාද සැමදා ඔබ මා ආදර පියාම වේ...

අපරාජිතයි!

වරක් තරගයකට ඉදිරිපත් වූණෙමි

එයට දැඩිව කැප වුණෙමි

නමුත් යමක් නිසා පරාජිත වුණෙමි

එහෙත් ඒ පරාජය මගේ ජයග්‍රහණයේ මාවත විය

පියවරෙන් පියවර ඉදිරියට ගොස්

ආපසු හැරී බැලුවෙමි

ඒ පරාජය මට මෙතරම් උපකාර කර ඇත

එබැවින් එය පරාජයක් නොව දිනුමකි

මම සැමදා අපරාජිතයි!..

වැඩියෙන් දුක් වන තැනැත්තා

සුසුමකින් ළය සැහැල්ලු කරගෙන

සැදෑ අහස වෙත නෙත් යොමු කළෙමි

තරු කැට එක දෙක පායා එද්දී

ඒ තුළ ඇති දීප්තිය කොතරම්

දුක් කන්දරාවක් දරා සිටී ද යන්න මට හැගිණි

සතුට තුළ දුක සැගවී ඇත

වැඩියෙන් සතුටු මුහුණින් සිටින්නේ

වැඩියෙන් දුක් වන තැනැත්තායි...

සද ඇති රැයක

සද ඇති රැයක සද මෝදු වන හැටි

එයින් නැගෙන මිහිරියාව බලන

ඈත දුරක රැදුණු සුන්දර සිහිනයකට

කවි පෙළක් මැවෙන්නට විය

නමුත් එක් දුක්බර මොහොතක

ඒ මිහිරියාව වියැකෙන විට

මගේ හිතට පාළුවම උරුම විය

මිතුරියට

එකම සෙවණක් යට එකට වාඩි වී

එකට අකුරු කල අප දෙදෙනා

වෙන්ව යාමට සිදුවන දිනය ලංව ඇත

ඔබත් මමත් නැවත හමුවන දිනය කවදදාද

එදින නුඹ හා නැවත එක්ව

එකට වාඩි වී කතා කරන්නට බොහෝ දේ ඇතුවා සේම

මගේ සදාදරණීය මිතුරියට

ආසිරි පතන්නට බොහෝ කලක් යාවි ද

එදින එනතුරු දෙදෙනාම සිතුවිලි අතර සැගව ඇත.....

අහිමි මල

ජීවන ගංගාවේ ඔරුවක නැග

දිරිය නම් හබලින්

දිය පහර මැඩගෙන

අරමුණ කරා ඔරුව යාත්‍රා කරන අතර

හමුවන බොහෝ දේ රැස් කරගෙන

මරණින් කෙළවර වන මේ දිවියේ

සුන්දර නවාතැනක මා හද නතර වී ඇත

තැනිතලා යායේ පිපි සුන්දර මල

නෙලාගන්නට ම‍ට අවසර නැතුවා සේය

හැම මොහොතක් පාසාම මම අහිමි මලකට

සුසුම් හෙළමි.............